19 juni 1999 Gaillac

twee dezelfde, verschillende wijnen

Je kunt niet vroeg genoeg tevoren een wijnproefavond aankondigen onder vrienden, kennissen en 'relaties', want anders laten zij verstek gaan. Zo'n gelegenheid wordt dan afgeblazen, maar je houdt de boel toch open voor eventuele geïnteresserden, en zie... al zijn het er niet veel, er komen toch nog enkele gewaardeerde liefhebbers opdagen!

Het uiteindelijke resultaat is dat er meer (wijn) is van minder (soorten), voor een geringer aantal gasten. Ik serveerde de wijn in proefglaasjes van een wat groter dan het gebruikelijke formaat, volgens een van de proevers waren dit proefglaasjes voor kleine bezettingen <GRIN>. Nu dan maar hopen dat de wijn goed is...

Op het programma stonden twee flessen Gaillac, de ene een Gaillac Tradition 1998 van rond de vijf gulden, en de andere een Marquis d'Oriac Gaillac 1997 van een kleine twaalf gulden. De verschillen zitten 'm niet uitsluitend in de portemonnee, maar ook in de nuance.
Volgens een van de prominente proevers moet het verschil vooral voor een groot deel terug te vinden zijn in verhouding tussen de grotere hoeveelheid Syrah en het kleinere percentage Duras in de 'Tradition', die in de 'Marquis' mogelijk precies andersom ligt. In ieder geval geeft het etiket de opsomming Duras, Syrah, Fer Servadou bij de Marquis, en Syrah, Duras, Braucol bij de Tradition.

De speciaal voor A&P geïmporteerde 'Tradition 1998' is donkkerrood van kleur, eenvoudig maar een lekkere ronde, goed bij de maaltijd (stevige kost, ovenschotels met kaas e.d.) te drinken wijn. Hij geeft een bitterdere nasmaak na een stukje Zwitserse kaas dan de 'Marquis 1997' die veel langer en lieflijker fluweelachtig over tong blijft gaan, ook na een stevige abdijkaas.

Bij de Tradition wordt op het etiket gesproken over een karaktervolle fruitige wijn, terwijl hier toch ook iets kruidigs te proeven valt. De 'Marquis' geeft op het etiket 'rood fruit en gebladerte van de zwarte bes', toch is in deze wijn iets fris-zurigs te bespeuren, zodanig zelfs dat het bij een der proevers het puntje van de TONg activeerde, en doorgaans is hij toch al redelijk scherp van de tongriem gesneden.


De rode Gaillac gemaakt van Duras en Syrah hebben inhoud en mixen hun kruidige smaak met de wildere geur van Brauco (=Fer Servadou) op een harmonieuze manier. Duras heeft een kruiden- en peperaroma, Braucol een aroma van rode peper, verschrompelde bladeren, zwarte bessen en framboos, en Syrah geeft de Gaillac robuustheid en aromatische complexiteit. Voor de Gaillac primeur wordt Gamay gebruikt

Gaillac heeft profijt van twee belangrijke invloeden:
De historie van de wijn van Gaillac gaat terug tot het einde van de tiende eeuw bij de Abdij van Saint-Michel. In 1221 publiceerde 'Consuls' documenten over de oogst die moest worden opgeschort waaruit het werken aan een goede standaard voor wijn moge blijken. Het kronen van de beste wijnmaker was een traditie die van 1529 tot in 1789 plaatsvond. Pas in 1970 kregen de rode en roséwijn uit Gaillac de AOC-benaming van de wijnautoriteit in Frankrijk.

Meer informatie over Gaillac is te vinden op de officiële website over wijnen uit de streek Gaillac

20 juni 1999
Edwin Brouwer