Zijn leven was een puinhoop. Peter van Eijk werd zijn woning uitgezet, raakte aan de drugs en werd werkloos. Nu ziet hij er stevig uit en glundert als hij zegt dat hij honderdtien kilo weegt. Sinds hij van de drugs af is en weer werk heeft, is zijn gewicht verdubbeld.
,,Het kan ook te goed gaan, hè', grapt Van Eijk. Op slag is hij serieus als hij, nog vol verbazing, vertelt hoe gemakkelijk het bergafwaarts met hem ging en pas met veel hulp en moeite weer beter.
Zeventien jaar was Van Eijk taxichauffeur. Hij woonde met zijn vrouw en dochter in Amsterdam. Zijn leven leek onder controle. Met zijn verslaafde vrouw ging het redelijk, tot zij in 2000 een zware terugval had en werd opgenomen. Hun dochter ging naar haar oma en Van Eijk bleef alleen achter. Hij begon te experimenteren met drugs. ,,Binnen een maand ben je naar de klote. Pas na jaren ben je er bovenop.'
Door een huurachterstand -dertig maanden had Van Eijk geen huurverhoging betaald- werd hij zijn huis uit gezet. ,,Ik had wel altijd een dak boven mijn hoofd. Ik heb eens in een auto geslapen, een tijdje in een garagebox.' Hij schaamde zich om hulp te vragen en belandde zonder uitkering in een drugspand. Van Eijk verkocht zijn taxi en ging 's nachts op pad om in te breken.
Na een halfjaar besefte hij dat hij op deze manier niet verder wilde. Hij zag het aan de mensen om hem heen. ,,Dan denk je: Ga eens onder de douche. En dan ga je ook over jezelf nadenken.'
Van Eijk ging aan de methadon, vertrok uit het drugspand en werd opgenomen in de Jellinek-kliniek. In twee weken werd zijn lichaam ontgift, daarna moest hij een halfjaar wennen aan een leven zonder drugs. Het was er veilig, gezellig -met z'n allen eten- en er was structuur.
De drie maanden in het Terugkeerhuis, waar ex-verslaafden zich voorbereiden op terugkeer in de maatschappij, waren voor Van Eijk moeilijk. Hij was van de drugs af, maar had geen eigen huis en geen werk. Hij lag bijna de hele dag in bed. Van een huisgenoot hoorde Van Eijk over het woon- en werkproject.
Van Eijk wordt sinds oktober 2004 door mensen van dat project begeleid. ,,De puinhoop die ik ervan gemaakt heb, hebben zij opgelost.' Schulden werden aangepakt. Boetes werden voorgeschoten zodat hij ze in termijnen kon betalen. Van Eijk werd aan een woning geholpen, en aan werk.
Nog voordat Van Eijk een zelfstandige woning had gekregen, werd werk voor hem gezocht en gevonden. Hij werkt als chauffeur voor CCB, het onderdeel voor bestrating en groenonderhoud van de WRA, de werkvoorziening in Amsterdam.
,,Nu al werken?', vroeg Van Eijk verbaasd. Hij dacht eerst te wennen aan zijn eigen huis, maar is blij dat het zo snel ging. ,,Ze hebben gelijk gehad. Ik ben heel blij met dit werk. Ik wil geen vrijheid meer, ik heb lang genoeg niets gedaan.'