|
|
HHet Liszt Concours is prestigieus maar zwaar. Zoals bij elke wedstrijd is het niet alleen de vraag hoe je zelf speelt, maar ook hoe de anderen spelen, en hoe het wordt beoordeeld. ,,De voorbereiding was heel spannend, vooral de laatste week -waanzinnig. Iedereen kan pianospelen, dat weet je, maar je weet niet hoe ze spelen. Je moet op jezelf afgaan, het zelf doen. Je probeert alles te laten zien wat je op dat moment hebt', zegt Christiaan Kuyvenhoven twee dagen nadat hij in de finale stond.
,,Als je in de finale staat, in de zaal, met al die mensen... De concerten, de drukte eromheen. Het is heel intensief. Dat is toch ook nieuw voor mij.' Niet dat Kuyvenhoven geen ervaring heeft -ondanks zijn jonge leeftijd. Hij won in 1998 het Prinses Christina Concours in Den Haag. In 2000 werd hij uitgeroepen tot Jong Muziektalent en maakte hij zijn debuut met het Residentie Orkest onder leiding van Jaap van Zweeden. In 2004 was hij winnaar van het Concurso Internacional de Piano Maria Campina in Faro, Portugal.
Het Liszt Concours is geheel gewijd aan het werk van de gelijknamig 19de-eeuwse Hongaarse componist. ,,Heel interessant; het is technisch uitdagend, heel virtuoos -bijvoorbeeld de sonates', meent Kuyvenhoven. Tegelijk wijst hij op de andere kant: ,,Liszt is ook heel complex, qua opbouw.'
Kuyvenhoven heeft twee jaar lang zoveel Liszt gespeeld dat hij het nu 'met enige routine, een beetje gemakkelijk' kan spelen. Toch was er juist op die techniek de nodige kritiek -ook in deze krant. Zo was er enig boegeroep te horen toen Kuyvenhoven door bleek te gaan naar de finale.
Kuyvenhoven is niet geraakt door die ophef. ,,Het is fantastisch, steeds een ronde verder, en dan tot de laatste drie. En dat gedoe, dat gaat altijd zo. Ik neem dat niet persoonlijk op. Het viel ook wel mee.' Kuyenhoven is zich wel van de moeilijkheden bewust: ,,Je moet presteren onder grote druk, er wordt op alle aspecten gelet. Helaas maak je dan wel wat fouten. Het is mensenwerk, ik ben geen machine - dat is ook niet interessant, dat wil niemand. Je neemt risico's. En ik kan me nog verbeteren; ik ben nog jong.'
Sinds Wibi Soerjadi in 1989 eveneens derde werd op het Liszt Pianoconours, waren er geen Nederlanders meer in de finale. ,,Dat is heel opvallend en bijzonder. Maar voor mij niet zo belangrijk', zegt Kuyenhoven. ,,Ik ben in de eerste plaats pianist of musicus, en niet zozeer Nederlander.'
Als finalist van het Liszt Concours heeft Kuyvenhoven een mooi visitekaartje. ,,Een concours is een fantastische opstap. Maar het is pas een beginpunt. Nu begint het pas echt', zegt hij bescheiden. Hij droomt van een 'zelfstandige solocarrière', maar zegt erbij: ,,Maar dat is niet voor iedereen weggelegd.'
Nederlandse finalist Liszt-concours Christiaan Kuyvenhoven