Recentelijk kreeg ik het blad "Break Out" onder ogen. Het tijdschrift is speciaal voor jongeren tussen de twaalf en zestien jaar, geloof ik. Naast artikelen over hedendaagse sterren uit soapseries en hausescene, bevat het blad ook allerlei nuttige wenken voor tieners. Een kundige dame heeft een rubriekje waarin de kinders alles mogen vragen over puistjes, verlegenheid en seks. Tegenwoordig schijnt dat allemaal heel normaal te zijn. Zo schreef een dertienjarig, wanhopig, meisje dat ze moeite had met klaarkomen. De juf van "Break Out" had een pasklare oplossing: gebruik een vibrator. Voor een veertienjarige Gabber, die steeds te vroeg klaarkwam had ze ook allerlei tips, teneinde zijn seksspel wat aangenamer te doen verlopen.
Toen ik dertien was, in 1975, spaarde ik voetbalplaatjes, bouwde hutten in de bossen en las de prachtigste boeken. Meisjes waren hinderlijke obstakels die te vaak rond ons trapveldje lummelden en mijn piemel had ik alleen om te plassen. Ik was in die dagen geen uitzondering op mijn leeftijdsgenootjes. Ook de meisjes waren niet bezig met sex. Er kreeg weleens iemand een nat broekje bij het aanschouwen van een foto van David Cassedy en een enkeling experimenteerde met het fenomeen tongzoenen; verder ging men niet. We waren jong, hadden nog een hele toekomst voor ons en gelukkig waren er ook geen opdringerige volwassenen die ons door middel van TV-programma's, tijdschriften en het uitdelen van condooms op andere gedachten brachten.
Uiteindelijk is het met mij allemaal goed gekomen, maar sinds ik de "Break Out" onder ogen gekregen heb, voel ik mezelf toch een beetje een ouwe lul, want toen ik op mijn zestiende, tijdens een werkweek op Ameland, voor het eerst met een meisje naar bed ging, en wij, enkele seconden na de penetratie betrapt werden door de Geschiedenisleraar, kreeg ik dezelfde preek te horen die ik eigenlijk voor het masturberende meisje van dertien en en de vroegspuitende Gabber van veertien in petto had. 'Ga eens een goed boek lezen voordat je je overgeeft aan zulke dingen,' wilde ik zeggen. Edoch; nadat het meisje en ik over de ergste schrik heen waren, hebben we ons rotgelachen om die stofdfige zak met zijn ouderwetse ideeën; tenslotte waren wij al zestien. Ik nam me toen voor later nooit zo te worden. Ik zou de jeugd wel begrijpen, van hun muziek houden en me nooit ouderwets of belerend opstellen. Ik heb het bijna twintig jaar volgehouden; nu lukt het me echt niet meer. Ik haat hause, paddestoelen, Gabbers en tienersex. Ik haat tieners in het algemeen. Het zijn vroegwijze nietsnutten, ze hebben geen flauw benul van goede smaak en manieren en de zogenaamde jeugdcultuur deugt van geen kant. Opeens gevoel ik mij trots op het feit dat ik ben toegetreden tot de elite van ouwe, stoffige lullen. Daarom kan ik nu die op niks af seksende puistenkoppen zonder wroeging een gratis en bindend advies geven: Neem een ijskoude douche en kruip daarna in het donkerste hoekje van je kamer met de Max Havelaar. En kom daar de eerste vijf jaar niet meer vandaan.
Intussen hoop ik stilletjes dat wij als ouwe lullen ook een echte doelgroep worden, zodat er straks wellicht een blad voor ons zal verschijnen.