Scotland Cairngorm Mountain Trail 2004

In oktober 2003 werd de West Highland Way in Schotland gelopen door Piet, Jeroen en Tim de Boer.
Dat beviel zo goed dat we voor 2004 besluiten om een volgende trip in ons geliefde Schotland op het programma zetten.
Van 13 t/m 19 oktober lopen Piet, Jeroen, Stefan en Tim een tocht door de Cairngorm Mountains in de Central Highlands.


We hebben een tocht gepland van ruim 100 kilometer door ongerept natuurgebied zonder wegen of bewoning van Aviemore naar Blair Atholl. We gebruiken Ordnance Survey 1:50.000 kaarten en een GPS om onze weg te vinden.
Het Global Positioning System is in de 70-er jaren ontwikkeld door het Amerikaanse Leger voor militaire doeleinden, maar het systeem is nu algemeen beschikbaar. Onze GPS ontvangt continue de signalen van 24 satellieten. We hebben voor elke dag de kaartcoördinaten van markante punten in de GPS geprogrammeerd, met deze 'waypoints' kunnen we tot op enkele meters nauwkeurig onze plaats bepalen. We zullen dit systeem de komende dagen hard nodig hebben...



Na een voorspoedige vlucht van Amsterdam naar Glasgow nemen we de trein naar Aviemore.



We zetten de tenten op in Coylumbridge en nemen een paar pinten in de Old Bridge Inn in Aviemore...



Na een koude nacht staan we op met goed weer. Het eerste stuk vandaag gaat door Rothiemurchus Forest, na de Cairngorm footbridge buigen we af naar de Lairig Ghru vallei die loopt tussen de bergmassieven van Ben MacDui en Braeriach.
Onze uitrusting is in orde: slaapzakken met -10C comfort-temperatuur, windstopper fleecejacks, regenkleding, 2 tenten en voldoende droogvoer, we zullen deze week in het wild kamperen.



We zien in de verte het indrukwekkende massief van Braeriach, die we gaan beklimmen.
Vorig jaar hebben we aan het eind van de West Highland Way de Ben Nevis beklommen, de hoogste Munro (1344m) in de UK.
Er zijn 284 Munro's in Schotland, dit zijn bergen hoger dan 3000 feet. De naam komt van Sir Hugh Munro, die in het verleden alle bergen in kaart heeft gebracht. Bij 'Munro-baggers', dit zijn lieden die zo veel mogelijk Munro's beklimmen, is het gebruikelijk om bij hun 100ste of 200ste Munro het feit te vieren met een stevige whisky op de top... Vandaag staan op ons programma Braeriach (1296m), Sgor an Lochan Uaine (1258m), Cairn Toul (1291m) en The Devil's Point (1004m).



We maken hoogtemeters in de Lairig Ghru vallei.



Piet schat zijn kansen in bij deze river crossing...



We zijn begonnen met de beklimming van Braeriach. Het wordt kouder, tijd voor een cup-a-soup...



In de klim krijgen we magnifieke uitzichten voorgeschoteld...



We zijn halverwege de beklimming. Achter ons, ver in het noorden, zien we Aviemore liggen...



Uitzicht op Ben MacDui (1309m) aan de andere kant van Lairig Ghru.



Verder naar boven over een moeilijk stuk...



Daar moeten we vandaag nog overheen: van rechts naar links Sgor an Lochan Uaine, Cairn Toul en The Devil's Point. Dan nog een lange steile afdaling naar Lairig Ghru. We schatten dat het vanaf Braeriach nog minstens 4 uur duurt tot onze geplande overnachtingsplek bij Corrour Bothy. Dat halen we niet op tijd, want het wordt om 18.00 uur al donker. Deze klim is langer en zwaarder dan gedacht. We zullen een plek voor de overnachting moeten vinden over de top van Braeriach.



Recht voor ons doemt de top van Braeriach op, links van ons het steile ravijn naar Lairig Ghru.



Na 3 uur klimmen zijn we bijna boven...



Om 16.00 uur bereiken we de top van Braeriach, het weer is nog steeds vriendelijk...



We hebben de afdaling van Braeriach ingezet. Rechts Cairn Toul, die nu voor morgen op het programma staat.



We vinden een goede plek voor de nacht op het plateau achter Braeriach, een beetje beschut achter een verhoging. Schoon water is er in elk geval genoeg, we staan bij de bron van de river Dee, die uiteindelijk bij Aberdeen in de Noordzee uitmondt.



Tijd voor het avondeten. We staan hier op 1200 meter hoogte, de temperatuur daalt nu snel naar het vriespunt...



Die nacht slaat het weer om, we worden wakker door een harde wind met sneeuw en hagel.
We moeten een paar keer de warme slaapzak uit om losgetrokken haringen weer de grond in te krijgen.
De harde wind drukt de tenten plat, we zijn bang dat de boel het niet zal houden en we staan op zodra het een beetje licht wordt...



Het lukt ons met veel moeite om de rugzakken ingepakt te krijgen. Alle regenkleding gaat aan. Het regent en sneeuwt bij harde vlagen en de gevoelstemperatuur is 25 graden onder nul. We zitten in de wolken en het zicht is minder dan 10 meter.



Na een moeilijke klim bereiken we de top van Sgor an Lochan Uaine...
Er staat nog steeds een harde wind die ons voortdurend in de richting van het ravijn blaast...



Onze GPS blijkt goud waard, hij wijst ons nauwkeurig de weg naar de cairns op de top. Met kompas en kaart hadden we nooit de weg gevonden onder deze moeilijke omstandigheden...



Een uur later staan we boven op Cairn Toul...



In de afdaling van Cairn Toul komen we onder de wolken uit. We lopen 10 kilometer en een halve dag achter op ons schema.
We besluiten The Devil's Point niet te beklimmen maar van Cairn Toul direct af te dalen naar Lairig Ghru.
Rechts van ons de flanken van Devil's Point, het witte stipje onder in het dal is Corrour Bothy, de plek waar we eigenlijk gisteravond hadden moeten aankomen...



Na een afdaling van 2 uren zijn we bij Corrour Bothy.
Dit oorspronkelijke boerenschuurtje uit 1877 is in 1950 een beetje opgeknapt, het is de enige schuilplek in de wijde omgeving en het wordt vaak gebruikt voor de overnachting door hillwalkers en climbers.
We maken een stevige lunch klaar in de bothy, geven de vermoeide spieren wat rust en laten de kleren drogen.
Nu volgt een redelijk vlak stuk langs de River Dee. We proberen wat van onze achterstand in te lopen en uit te komen bij White Bridge.



Corrour Bothy tegen de flanken van Cairn Toul, rechts in de achtergrond Braeriach.



We vinden een soort pad dat redelijk te volgen is. We passeren het granieten massief van The Devil's Point.



De waterval bij White Bridge. We zijn goed opgeschoten en besluiten door te lopen tot de ruïne van Bynack Lodge.



Bij de river crossing van Geldie Burn moeten de schoenen uit...



Vlak voor het donker wordt zetten we de tenten op bij de ruïne van Bynack Lodge. We hebben de hele dag geen mensen gezien, de bewoonde wereld is dagen lopen van ons verwijderd. Toch was ooit deze plek bewoond...
Om ons heen horen we de hele nacht het burlen van herten.



Vandaag loopt onze route door geaccidenteerd terrein met veel rivieren, we gaan proberen bij Fealar Lodge op een oude military road te komen. Weer een oversteek, wat doen we: houden we de schoenen aan of moeten de schoenen uit...



We beklimmen Meall na Gaillich Buiddhe, onze GPS wijst ons de weg.



Vlak voor de top ontmoeten we een jager die met een extra paard zijn collega gaat ophalen in het dal...



We dalen af naar Fealar Lodge, 3 huizen van schapenboeren. Vanaf hier leidt een Wade military road naar Daldhu, bestaande uit 1 huis zo'n 13 kilometer verderop.



Tot vroeg in de 18e eeuw waren er geen wegen in de Highlands, alleen de paden die werden gebruikt om vee naar de markten in de Lowlands te drijven. Na de Schotse opstand in 1715 tegen Engeland kreeg General Wade opdracht om wegen aan te leggen voor het Engelse leger, nodig om de roerige Schotse Highlanders in bedwang te houden. Tussen 1725 en 1740 werden honderden mijlen military roads aangelegd en veertig bruggen. Veel van de huidige wegen zijn aangelegd over General Wade roads en veel Wade Bridges zijn nog steeds in gebruik.
We volgen de oude military road naar Daldhu.



Er blijft de hele dag een harde wind staan, we vinden geen beschutte plek voor een stop. Het is wel droog en we maken goede voortgang. We zien Daldhu in beeld komen.



We maken een korte stop in de luwte van de bomen. Jeroen ontdekt dat de pomp van onze brander het niet meer zo lekker doet. We proberen het ding te repareren anders hebben we vanavond geen warm eten...



Het loopt tegen 17.00 uur, we gaan een plek zoeken voor de overnachting...



Dit lijkt ons uitstekend. De brander doet het gelukkig weer...



Ook deze nacht horen we de herten volop, we staan op met mooi weer...



...en pakken in voor onze laatste étappe naar Blair Atholl.



Voor deze dag was het oorspronkelijke plan om 3 Munro's te beklimmen: Carn nan Gabhar (1129m), Braigh Coire Chruinn Bhalgain (1070m) en Carn Liath (975m, achtergrond links).
Tim en Jeroen hebben pijnlijke knieën en Piet heeft spierpijn. We vinden het reden genoeg om een alternatieve route te nemen...



We volgen nu het dal van Allt Coire Lagain, in ons eerste plan liep onze route over het Beinn Aghlo massief aan de overkant van de rivier.



Voor de laatste keer discussie over een river crossing...



We komen in de buurt van de bewoonde wereld en hebben weer GSM bereik.
Het thuisfront wordt op de hoogte gesteld van onze ervaringen...



We zijn bijna in Blair Atholl. Links op de achtergrond Carn Liath. In ons oorspronkelijke plan zouden we vanaf die top afdalen...



In Blair Atholl zoeken we een plek op de camping bij Blair Castle. We gaan uitgebreid onder de warme douche...



...en nemen een paar voortreffelijke bar meals met bijbehorende pints in de pub van het Atholl Arms hotel...



We hebben een fantastische week gehad.
Na een hotelovernachting in Glasgow worden op de terugvlucht de plannen voor volgend jaar al voorzichtig gemaakt...