Vogezenweekend 2007

De WTC Houten organiseerde haar 13e Vogezenweekend van 15 t/m 17 juni 2007.
We hebben dit jaar het record aantal van 40 inschrijvingen.


Uitzicht vanaf de Col du Bussang op de Grand Ballon.



31 WTCers vertrekken al op donderdag naar Frankrijk.



We krijgen wat pitttige onweersbuien onderweg in de Ardennen,
maar op onze pauzeplek op de Aire de Thionville is het droog en warm.



We komen na een voorspoedige reis om 15.30 uur aan op La Haute Fourche.
Na het uitzoeken van de kamers staan we met een grote groep klaar voor onze eerste Vogezenrit.



Vandaag maken we een opwarmrondje van 40 kilometer over Faucogney en Esmoulieres.



Deze rit zou een dramatisch verloop krijgen.
Na de klim naar Esmoulieres is onze fietsvriend Rob Brekelmans onwel geworden en overleden.
Alle betrokken WTCers tonen grote inzet door het bieden van medische hulp, opvang van de familie en het opvangen van elkaar.
In goed overleg ook met Rob's familie besluit de groep het weekend in Frankrijk te blijven om deze schokkende gebeurtenis gezamenlijk te verwerken.



Vrijdagochtend is het zwaarbewolkt en we besluiten een wandeltocht te maken in de omgeving.
Op deze manier is er een goede gelegenheid om met elkaar te praten over de dag van gisteren.
Er is vanochtend contact geweest met het thuisfront en er zijn nog 5 WTCers op weg gegaan naar Frankrijk.



Het heeft vannacht flink geregend...



Maar Jos zit daar niet zo mee.



Na een mooie wandeling van een paar uur,



waarbij iedereen wel een beetje de goede weg weet ...



zetten we de natte schoenen te drogen op de kachel en wachten op de vrijdag aankomers.



We maken ons klaar voor ons traditionele vrijdagmiddag infietsrondje over Raddon en Faucogney.
Pieke lijkt vanmiddag mee te willen fietsen maar onderaan de helling besluit hij toch maar de verkeerde kant op te gaan...



We maken een mooie rit van 45 kilometer, na afloop gaan de fietsen zoals gebruikelijk tegen de tafeltennistafels aan...



en na de douche doen we ons tegoed aan de befaamde Haute Fourche avondmaaltijd.



Zaterdag staat de grote Vogezenrit van 150 kilometer op het programma.
In de route zitten 5 cols: de Ballon d’Alsace (1178m hoog, 10km klim, gemiddeld stijgingspercentage 7%, hoogteverschil 629m), Col du Hundsruck (748m, 8km, 5%, HV 343m), Grand Ballon (1338m, 16km, 6%, HV 965m), Col d’Odoren (875m, 8km, 5%, HV 275m) en Col des Croix (678m, 4km, 5%, HV 178m).
Herman en zijn grote vriend Pieke wensen elkaar een goede dag.



Pauline en Monika rijden de volgauto.
Het belooft goed weer te worden, eerst wat ochtendmist maar tegen de middag gaat de zon er goed doorkomen.



De groep vertrekt onder een waterig zonnetje.



Jon, Chris, Janny, Joost en Bert besluiten om een kortere afstand te fietsen.
Zij nemen de 45km route die we vrijdagmiddag met de grote groep hebben gedaan.



Het peloton op weg naar le Thillot.



Op de grote weg richting St Maurice-sur-Moselle waar de klim van de Ballon d’Alsace begint.



Marian in de klim van de Ballon d’Alsace...



en Harrie, Geurt en Fridolin.



Ad bovenop de Ballon d’Alsace bij het monument van René Pottier.
In de Tour de France van 1905 was voor het eerst een echte col in het parcours opgenomen. René Pottier bereikte als eerste de top van de Ballon d'Alsace. Hij had kennelijk zo diep in zijn krachtenreservoir getast, dat hij de volgende dag al ziek de strijd moest staken.
In 1906 zou hij op weergaloze wijze revanche nemen door vijf etappes én het eindklassement van de Tour te winnen. In de rit Nancy-Dijon moesten de renners de woeste Ballon d'Alsace beklimmen. In de beklimming schudde René Pottier iedereen van zich af en hij ploeterde en wroette door slijk en karrensporen de Ballon d'Alsace op. Zonder eenmaal een voet aan de grond gezet te hebben, bereikte hij de top. Het was de eerste maal in de geschiedenis van de wielersport, dat een renner hierin slaagde.
Ter herinnering aan deze prestatie werd later op de top van de Ballon d'Alsace een gedenksteen onthuld.



Na de spectaculaire afdaling van de Ballon d’Alsace oostkant verzamelen we de groep bij de fontein in Sewen...



en er is overleg over de route in Maseveaux voordat we de Col du Hundsruck opgaan.



Na de afdaling van de Hundsruck houden we een korte pauze in Willer-sur-Thur voordat we aan de zware klim van de Grand Ballon beginnen.



Het weer is nu helemaal opgeknapt.
Ad in de klim van de Grand Ballon...



en Marian...



en Cor en Herman...



en Thea...



en Jos.



Harrie en Frank maken de draai linksaf, het is vanaf hier nog 7 kilometer tot aan de top van de Grand Ballon.



Bovenop de Grand Ballon houden we een langere pauze.



We maken een mooie afdaling van 23 kilometer naar het Lac de Wildenstein en via Kruth beklimmen we de Col d’Odoren.
Bovenop houden we onze laatste pauze...



op 884 meter...



Na een redelijk vlak stuk via Ventron en Le Thillot krijgen we als afsluiting nog de Col des Croix te verwerken.



Ruud en Jos in de laatste meters van de klim...



en Herman en Cor, die voor de laatste col van deze dag zijn bolletjestrui heeft aangedaan.



Bert begeleidt Jacco, Geurt en Ad naar de top.



Op de Col de Croix worden de belevenissen van de dag doorgenomen.



Het is vanaf hier nog 12 kilometer naar La Haute Fourche.



Bij de herberg ontmoeten we de nieuwe eigenaar Jacob van de Lagemaat.
Hij was eigenaar van café Het Ledig Erf in Utrecht en gaat het nu in de Vogezen proberen.



Evaluatie van een mooie dag...



op de bekende relaxte WTC Vogezen manier...



en ook Monika, Elly en Thea nemen er een roosviceetje op.



Tijdens het diner biedt Piet namens de club Pieke en Kariena een geschenk aan als dank voor 13 mooie fietsweekends.



Het is een mooie avond om nog lang buiten te zitten.
Herman hakt op deskundige wijze het hout...



voor een mooi kampvuur...



dat tot in de late uurtjes goed blijft branden...



Het was in meerdere opzichten een indrukwekkend Vogezenweekend.
We gaan kijken wat we in juni 2008 gaan doen.