Onze vorige Cairngorm tocht van oktober 2004 bleef aan de westkant van Lairig Ghru, nu zitten we aan de oostkant.
Uiteraard is onze tocht, met back-up routes, ingeprogrammeerd in onze GPS.
Van 24 maart t/m 31 maart 2006 zijn Piet, Jeroen, Stefan en Tim de Boer in de Schotse Hooglanden.
Wij hebben besloten om de winterse condities op te zoeken en we hebben een tocht bedacht door de Cairngorm Mountains met start en finish in Braemar.
Onze vorige Cairngorm tocht van oktober 2004 bleef aan de westkant van Lairig Ghru, nu zitten we aan de oostkant.
Uiteraard is onze tocht, met back-up routes, ingeprogrammeerd in onze GPS.
We hebben de weersomstandigheden een tijdje gevolgd via diverse Schotse websites.
De sneeuw is laat gekomen maar kwam toen in grote hoeveelheden, de temperaturen zijn kort voor ons vertrek nog erg laag.
Twee weken voor ons verblijf is een helicopter van het RAF Mountain Rescue Team met bevroren rotorbladen gestrand bij Coire an t-Sneachda, in het gebied waar wij doorheen gaan.
Vliegen is deze keer geen optie. Braemar heeft geen trein- of busverbindingen, dus wij gaan met een volgeladen auto op de boot.
Vrijdagavond 24 maart vertrekken we met de King of Scandinavia vanaf IJmuiden...
en na een overtocht van 14 uren komen we aan in Newcastle.
Vanaf hier is het nog zo'n 370 kilometer rijden tot aan onze geplande startplaats bij Braemar.
We parkeren de auto op de parkeerplaats bij Linn of Dee...
en we zijn klaar om onze 5-daagse trip te beginnen.
De omstandigheden zijn goed, het is droog en windstil weer en het is niet al te koud.
We lopen een paar uur door Glen Lui.
Na Derry Lodge komen we in een fantastisch besneeuwd landschap in Glen Luibeg.
Het loopt tegen zessen en we besluiten een goede plek te zoeken voor onze eerste overnachting.
We zien een mooie locatie aan de overkant van de rivier.
Stefan gaat op verkenning uit en vindt het een goede plek.
Het oversteken van de rivier is a piece of cake. Morgen zal het anders zijn...
De tenten staan vlot en we nemen onze eerste avondmaaltijd.
Tim probeert een vuurtje te maken, maar dat wil niet zo erg lukken...
Die nacht regent het een tijdje, maar om 7 uur is het weer droog.
Voor vandaag hebben we een zware tocht gepland over drie Munroes: Derry Cairngorm, Ben MacDui en Cairngorm.
De rivier heeft vannacht flink wat meer water gekregen en de schoenen moeten uit bij de oversteek.
De eerste beklimming van vandaag is Carn Crom, een steile helling, maar goed te lopen.
Hoe hoger we komen, hoe dieper we wegzakken in de sneeuw.
We maken gebruik van elkaars voetstappen.
Stefan loopt meestal voorop, hij maakt de eerste stappen en dat zijn de zwaarste stappen...
Het blijft goed weer, soms breekt het wolkendek open en dan zien we de besneeuwde toppen die we vandaag nog willen lopen.
Diep beneden ons de plek waar we vannacht gestaan hebben in Glen Luibeg...
Het wordt kouder, de handschoenen gaan aan.
Even overleg over de route...
en we kunnen verder richting Carn Crom...
We krijgen zware steile stukken te verwerken, zoals hier...
en hier...
De omstandigheden wisselen voortdurend.
Hier zitten we in een whiteout.
"Whiteout is a weather condition in which visibility and contrast are reduced by snow and diffuse lighting from overcast clouds.
In clear air conditions, when there is no snow falling, diffuse lighting from overcast cloud may cause all surface definition to disappear.
It becomes impossible to tell how far away the snowy surface is.
In polar regions (and in eg the Scottish Hills in winter) this optical illusion can make whole snow-covered mountains invisible against the background white cloud, and the horizon cannot be identified, slopes cannot be judged for steepness, and snow surfaces cannot be seen.
It is only when a dark or coloured object is placed on a snowy surface that the surface can be seen at all."
(from Wikipedia, the free encyclopedia)
Na het oversteken van de Coire Craobh an Oir hoogvlakte...
komen we aan op de top van Carn Crom.
We zitten nu op 1000 meter hoogte en we zetten koers naar Derry Cairngorm.
Als het wolkendek openbreekt, krijgen we schitterende uitzichten op het Beinn Bhreac massief.
De ons welbekende harde wind begint nu behoorlijk door te werken.
Om 13.00 uur komen we aan op de top van Derry Cairngorm (1155 meter).
We hebben 4 uren gedaan over de klim naar de top van onze eerste Munroe van deze trip.
We graven een sneeuwmuurtje als bescherming tegen de wind.
De gevoelstemperatuur hierboven is -30 °C.
We smelten een pan sneeuw voor de soep.
We zijn 2 uren later aangekomen op de top van Derry Cairngorm dan gepland.
Het is niet verantwoord om ook Ben MacDui (1309 meter) en Cairngorm (1245 meter) nog te doen, omdat we dan te laat op onze geplande overnachtingsplek bij Fords of Avon zullen aankomen.
Overnachten op grote hoogte is onder deze omstandigheden niet mogelijk.
We besluiten onze back-up route via Loch Etchachan te nemen en we zetten de afdaling in.
Tim en Piet in de volgende whiteout...
Jeroen checkt de GPS route in de afdaling door Craegan a Choire Etchachan.
Het weer blijft goed, we naderen Loch Etchachan.
We passeren Hutchinson Memorial Shelter...
We krijgen vanaf hier te maken met het verschijnsel snowbridges.
Snelstromende rivieren zijn overdekt met een brug van sneeuw.
Jeroen test hier de stevigheid van de sneeuwbrug en zal even later de sprong naar de overkant wagen.
Helaas is deze brug niet stevig genoeg en Jeroen belandt tot aan zijn middel in het ijskoude water.
Droge kleren aan en weer verder...
Op onze route door Lairig an Laoigh ontmoeten we de enige mensen die we in 5 dagen zullen zien: twee klimmers die Beinn a´Chaorainn hebben gedaan en nu op de terugweg zijn naar Braemar.
De laatste kilometers van deze zware dag naar de Fords of Avon Refuge...
In de Refuge staat 10 centimeter water en de hut is dus niet te gebruiken voor de overnachting.
We maken dankbaar gebruik van Bert's sneeuwschep om de plaats voor onze tenten sneeuwvrij te maken...
We maken ons avondeten klaar in de luwte van de hut.
De volgende dag is het opnieuw koud maar mooi droog weer.
Onze étappe van vandaag gaat voor het grootste gedeelte door het dal van de River Avon.
Ook vandaag zullen we vele snowbridges moeten inschatten en moeten passeren.
Piet neemt "tijgerend" deze snowbridge.
De River Avon loopt een paar honderd meter beneden ons...
De laatste snowbridge van vandaag brengt ons bij Faindouran lodge.
Binnen kunnen we onze kleren drogen en de lunch klaarmaken.
Volgens de kaart zou er nu een breder pad moeten komen...
maar ook hier ligt veel sneeuw, het is moeilijk te lopen.
We maken onderweg een paar stops om de sokken te drogen.
Het is 17.00 uur.
Na deze river crossing bij Bruach Mholach zien we een goed terrein om de tenten op te zetten.
Dit is een uitstekende plek om de spullen te drogen.
Het wordt een prachtige avond.
De brander gaat aan om het eten klaar te maken...
Tim maakt nog een vanille dessert...
en ons diner wordt in stijl afgesloten met een goede whisky uit het vertrouwde flesje dat al vele jaren met ons meegaat.
Deze keer hebben we gekozen voor een 12YO Highland Park single malt.
We besluiten voor onze vierde dag een back-up route te nemen, we liggen 5 kilometer achter op ons schema.
In ons oorspronkelijke plan zouden we vandaag na Inchrory afbuigen naar het zuidwesten, over Ben Avon en North Top lopen, de hele dag op grote hoogte blijven en overnachten bij Moine Bhealadh op 900 meter hoogte.
Onze tweede dag heeft ons geleerd dat een overnachting op 900 meter niet mogelijk is.
We zien de brug over de River Avon in beeld komen.
Onze vierde dag zou het zwaarste worden, maar dat weten we hier nog niet...
Hebben we drie dagen goed weer gehad, nu lopen we onder een dreigend wolkendek met af en toe een regenbui en er komt een harde wind opzetten.
We hebben een plek uitgezocht, ongeveer 25 kilometer verderop, voor de volgende overnachting in het dal van de River Gairn.
Na de brug over de River Avon, lopen we door Glen Builg, met weer een aantal keren een onvermijdelijke rivercrossing.
We passeren Loch Builg...
en komen dan in het zwaarste gedeelte van onze trip.
Er staat een harde koude wind, het terrein is erg moeilijk en het begint harder te regenen.
Bovenop de berg zijn de omstandigheden vandaag extreem en we zijn blij dat we niet de hoge route hebben genomen.
We komen aan op de plek waar we onze overnachting hebben gepland en we constateren dat het onmogelijk is om hier te staan door de harde wind en de slechte ondergrond.
We vinden een nieuwe plek op de kaart waar wat bomen staan, maar dat is wel zo'n 10 kilometer verderop.
We lopen langs de bron van de River Gairn en na de beklimming en afdaling van Carn na Craoibhe Seileich...
komen we tegen de avond eindelijk aan in Quoich Forest, waar we een goede plek voor de overnachting vinden.
Het is een koude avond met een harde wind, we maken het eten klaar in de tent en we laten de brander lang aan staan om de boel op te warmen.
Die nacht wordt het -10 °C en het kost ons twee uren om warme voeten te krijgen in de slaapzak.
Na de ontberingen van gisteren, besluiten we om vandaag onze route te verleggen zodat we in de namiddag in Braemar kunnen aankomen.
Na een laatste lunchpauze...
bij Linn of Quoich...
komen we weer aan op de Linn of Dee carpark, we rijden naar Braemar en daar worden we gastvrij ontvangen in de Clunie Lodge.
We sluiten onze fantastische winter expeditie af in het Fife Arms Hotel in Braemar.
Donderdag rijden we na een full Scottish breakfast terug naar Newcastle en vrijdagochtend varen we de pieren van IJmuiden binnen.
So, what's up for next year??