Latium en Rome

Italiaans, Spaans, Portugees en Frans ontstonden uit die "klassieke" taal. Frans was lange tijd een "wereld"-taal.
En het Engels heeft al in de 11e eeuw (Willem de Veroveraar) veel van het Frans overgenomen.

Op zijn beurt had het Latijn veel woorden aan het Grieks ontleend.

Letters

Geen j, k, w, y.
De c werd uitgesproken als k, ae- als ai- (Caesar werd keizer), qu- als kw-.
Opm: de lange e krijgt hier voor de duidelijkheid een accent: é.

Woorden

Geen lidwoorden: "de", "het", en "een" komen niet voor de naam van een ding. Wel verandert de uitgang van zo'n woord om aan te geven: "van", "aan", of "door" dat ding.
Bv: caput - een/het hoofd , capitis - van een/het hoofd.

Er is veel te ontdekken, bv:

• "straat" komt uit het Latijn: sternere - uitspreiden (stratum - geplaveid),
• "computer" heeft dezelfde oorsprong als "kantoor" ( < F: comptoir < L: computare).

Werkwoorden

Van één werkwoord kunnen meer woorden afgeleid zijn. Het laatste stukje (de uitgang) geeft steeds aan wie, en wanneer die "werkt":

Handig om te weten van Latijnse werkwoorden:

• -um - iets is "bewerkt", meervoud: -a,
• -ens - iets of iemand is "werkend", meervoud: -entes,
• -endum - iets moet "bewerkt", meervoud: -enda.

Bv: "efficiënt" (van efficiens) betekent iets anders dan "effectief" (van effectum). Beide komen van efficere - uitwerken.

Voorvoegsels

Een voorvoegsel verandert vaak de vorm van het werkwoord: "efficere" komt van facere, en "redigere" van agere.

Veel woorden zijn gemaakt met voorzetsels. Het is handig om die te kennen.
NB: meestal is er meer dan één betekenis.