---

Regenboogbrug (Ik vind de Engelstalige versie mooier, zie de Engelstalige gedichten ...)

Er is een plaats in de hemel die Rainbow Bridge heet.
Als een dier, dat een hele sterke binding heeft met iemand hier, overlijdt,
gaat dit huisdier naar Rainbow Bridge
Daar zijn graslanden en heuvels voor al onze speciale vrienden
zodat ze kunnen rennen en samen kunnen spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn en onze vrienden zijn er warm en comfortabel.

Alle zieke en oude dieren worden hersteld in gezondheid en kracht;
die gewond of verminkt waren, worden weer ongeschonden en sterk,
precies zoals wij ze ons herinneren in onze dromen.

De dieren zijn gelukkig en tevreden, maar er is één klein ding:
ze missen allemaal een speciaal iemand, iemand die achtergelaten is.

Ze rennen en spelen samen,
maar er komt een dag waarop er één plotseling stopt en de verte in kijkt.
Zijn heldere ogen staan strak; zijn lichaam begint verlangend te trillen.

Opeens breekt hij uit de groep, vliegt over het gras, sneller en sneller.
Je bent gezien,
en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk treffen,
houdt je hem stevig vast in jullie vreugdevolle weerzien,
om nooit meer gescheiden te worden.

De vrolijke kussen regenen op je gezicht;
je handen aaien de liefdevolle kop,
en je kijkt weer in die vertrouwde ogen,
zo lang al weg uit je leven,
maar altijd aanwezig in je hart.

Dan kruis je Rainbow Bridge, samen ...

Ik mis je zo

Ga in vrede

In de vrijheid van de wind en de zon laten we je gaan
In de dans van de sterren en planeten laten we je gaan
In de adem van de wind en in handen van de maker der sterren laten we je gaan
We laten je gaan, we houden van je, we missen je, we willen dat je gelukkig bent
Ga in vrede, rust zacht.

(Ruth Burgess)

Vier mijn leven

Huil niet om me, omdat ik in een zachte nacht ben weggegaan
Je mag verdrietig zijn, maar niet te lang
Om het zachtjes wegvliegen van mijn geest
Ik heb vrede, mijn geest heeft rust
Tranen zijn niet nodig
Want ik was zo begenadigd door jouw liefde
Al die heerlijke lange jaren
Er is geen pijn, ik lijd niet
Haal al die dingen uit je gedachten
In je herinnering en je hart zal ik voortleven
Herinner je niet mijn gevecht om lucht
Herinner je niet mijn wanhoop
Alsjeblieft blijf niet stilstaan bij mijn dood
Maar vier mijn leven

Uit: Ik mis je zo, van Francien van de Wetering

En als ik doodga
huil maar niet.
Ik ben niet echt dood
moet je weten.
Het is maar een lichaam
dat ik achterliet.
Dood ben ik pas
als je me bent vergeten.

(Bram Vermeulen)

Streep hun naam niet door.

Streep hun naam niet door.
alsof ze nooit hebben bestaan.

't liefste wat ik heb bezeten,
't toekomstbeeld van mijn bestaan.
Vraag me niet om dat te vergeten.
en gewoon weer door te gaan.

Want ik wil weer verder leven.
maar ik weet niet hoe dat moet.
'k hoor bij hen die achterbleven.
Overleven dat vergt veel moed.

Streep daarom hun naam niet door.
Noem hun naam en laat me weten,
dat ook jij niet zult vergeten.
Zo alleen kan ik verder gaan.

Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

(Hans Andreus)

Vivisectie, proefkonijn
O, wat zijn we geleerd
In het algemeen belang
Dus uiteindelijk niet verkeerd

Een klein offer voor een goed doel
In dienst van de wetenschap
En die aapjes voelen niets
Bij het lichten van hun schedelkap

Hun ogen volgespoten
Hun netvlies vrijwel verbrand
Maar gelukkig hebben wij nu wel
Een veilige deodorant

Beesten voelen niets
Zegt een professor overtuigend koel
Waarmee hij onbewust bewijst
Dieren hebben meer gevoel

Als het rouwrumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, schuifelende voeten,
dan voel ik dat er een diepe stilte komt,
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw, het is voorbij,
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was, en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan,
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

(Toon Hermans)

Nu jij er niet meer bent,
Vertel ik het aan de bloemen.
Nu jij er niet meer bent,
Vertel ik het aan de bloemen en het gras.
Nu jij er niet meer bent,
Vertel ik het aan ieder die het wil horen.
Hoe speciaal je voor me was.

Gisteren toverde ik een trapje
van hier tot aan de regenboogbrug
dan kan elk dier om middernacht
nog even naar het baasje terug.

Kijk dan lieverd
kijk dan toch mee!
Daar komt tussen al die diertjes
ook jouw lieverd naar benee.

Zie je haar komen?
Wat rent ze hard!
Ze weet dat jij wacht
met liefde in je hart.

Ze springt in je armen
jij kust haar, zij likt terug.
En laat jou met die “kus” weten
ik mis je daar bij de regenboogbrug

Until we meet again ..........

Ik weet wat je denkt.
Je denkt dat ik dood ben.
Omdat je me niet meer kan zien met je menselijke ogen,
omdat je me niet kan voelen met je handen of me in je armen kan houden.
Je denkt dat ik voor altijd weg ben.
Je herinnert je hoe ik eruit zag toen ik ging en je kan je niet voorstellen dat ik op een andere plek verder leef.
Je bent verscheurd met verdriet en pijn over onze scheiding
en het maakt je blind voor datgene wat vlak bij je is.. IK.

Hoe vaak is je nu al verteld dat ik dood ben
en dat je er nu maar eens overheen moet zijn?
Hoe vaak heb je jezelf in slaap gehuild omdat je je niet begrepen voelt,
denkend dat je je er maar overheen moet zetten omdat mensen zeggen dat het normaal is?
Hoe vaak heb je jezelf gepijnigd omdat je niet bereid bent te accepteren dat ik dood ben.
Terwijl niemand het schijnt te begrijpen.

Ik wil dat je iets voor me doet.
Ga terug in de tijd met me.
Herinner je de dag dat je me mee naar huis nam.
Was ik niet het meest intrigerende schepsel dat je ooit ontmoet hebt?
Keek ik niet naar je met totale liefde,
zodat je niets liever wilde dan de rest van je leven met me te delen?
Dit wilde ik ook!
Herinner je de dagen nog waarin ik jong en gezond was,
en de dingen die we allemaal samen deden?
Je was zo trots op me!
Ik was je beste vriend die voor je zorgde als je huilde,
boos was of verdrietig.
En wanneer je door verplichtingen niet zoveel tijd voor me had,
wachtte ik geduldig op je.
Ik was er altijd voor je.
Ik keek naar je met zoveel acceptatie, liefde en geduld dat
je je soms een beetje onwaardig voelde.
Je was in mijn ogen nooit onwaardig, onthoud dit goed!

Weet je nog toen ik ouder werd?
Mijn botten werden stijf en mijn bewegingen langzamer.
Toch begroette ik je altijd bij de deur, en volgde je door het huis.
We zijn zo lang samen geweest.
Ik was je beste vriend, wat je ook deed of zei.
Ik keek naar je met zoveel warmte en begrip dat je je overspoeld voelde.
Ik kon niet genoeg van je krijgen.

Herinner je de laatste keer dat we elkaar met aardse ogen zagen.
Je probeerde dapper te zijn, maar ik wist dat je huilde.
Ik ken je te goed, beter dan wie dan ook in de wereld.
Ik keek naar je met puur vertrouwen en liefde,
en je wilde me wel voor eeuwig veilig bij je houden.
Je beloofde me dat je altijd van me zou houden.
Ik geloofde je.

Waarom heb je me dan laten gaan door te geloven dat ik niet meer besta?
Herinner je de diepte in mijn ogen,
al die keren dat ik naar je keek met acceptatie, geduld, vertrouwen en liefde.
Wie heeft die diepte en liefde gemaakt?
Welke schepper zou ons lied van vreugde en liefde teniet doen?
Ik ben niet langer een aards figuur.
Maar mijn lichaam was slechts een deel van wie ik ben.
Mijn lichaam zou alleen maar een leeg omhulsel zijn als het niet
gevuld was geweest met mijn ziel, mijn geest, mijn liefdevol licht.

Toen we elkaar ontmoetten was ik schattig en lief.
Wat was onze relatie geweest als dat alles was dat ik kon zijn?
Hoe had je van me kunnen houden als ik geen geestelijke diepgang had gehad?

We zijn allemaal gemaakt van de energie die diep in ons zit.
Het is onze ziel, onze geest, ons liefhebbende licht.
Het is die energie dat het leven is.
Het heeft geen begin en geen eind.
Het is er gewoon en zal er altijd zijn.
Zonder dat zou er geen leven zijn.
Je kan het niet zien of vasthouden.
Je kan alleen maar weten dat het er is.
Het is een weten zoals dat je weet dat onze liefde bestond.
Die liefde kon je niet vasthouden of zien,
je kon alleen weten dat het er was.

Ze zeggen dat je me maar moet vergeten,
dat je me nooit meer zal zien omdat dieren nou eenmaal niet naar de hemel gaan.
Ik ben hier om je iets anders te vertellen.
Jij was mijn eeuwige liefde waard, net als ik de jouwe waard was.
Denk je echt dat die liefde voor altijd van ons weggenomen zou worden door een schepper alleen maar omdat ik geen mens was?
Was ik geen levend, ademend, liefhebbend wezen?
Hoe had ik kunnen bestaan als ik geen ziel,
geen energie, geen liefdevol licht had?
En als dit licht er altijd zal zijn, hoe kan ik dan dood zijn?
Als mijn wezen niet van de energie van het leven was,
hoe had ik dan kunnen leven? Jij weet beter!

Je huilt omdat je me mist. Ik mis jou ook.
Ik mis de buikkriebels, de omhelzingen en de kussen die we deelden.
Maar het leven gaat door na deze
geweldige waardevolle fysieke omgeving.
Ik kwam hier om een nieuw leven te leiden.
Ik ging niet weg omdat ik niet meer van je hou of omdat ik iets beters wilde.
Ik ging weg omdat het tijd was voor de volgende fase in mijn bestaan,
iets wat alle levende wezens ooit moeten doen.
Mijn aanwezigheid in jouw leven was en is een gave die je moet eren.
Net zoals ik jou eerde!
Leven is niet alleen maar simpelweg in een lichaam geboren worden, een paar jaar te leven om dan te sterven.
Energie kan niet sterven!
We krijgen allemaal een bepaalde tijd in een lichaam zodat we kunnen leren, delen en groeien.
Het bereid ons voor op de volgende fase van ons bestaan.
Het lichaam houd de echte levensenergie in zich, onze ziel.
Zonder dat zouden onze lichamen leeg zijn.

Zonder onze energie zouden we inderdaad dood zijn,
en konden we nooit onze liefde voor elkaar ervaren.

Je zegt dat je alleen nog maar herinneringen hebt.
Dit is niet waar.
Weet je, toen ik mijn aardse lichaam verliet, liet ik iets bij je achter.
Je kan het niet aanraken of vasthouden, daar is het te groot voor.
Ik liet een stukje van mijn ziel bij je achter.
Ik plaatste het naast jouw ziel,
dat vond ik een passende plaats omdat we altijd samen waren in het aardse leven.
Ik hou te veel van je om je alleen maar met herinneringen achter te laten, omdat herinneringen vervagen.
Ik hou te veel van je om zomaar te verdwijnen.
Het zou te egoïstisch van me zijn om liefde en licht uit je leven weg te nemen.

Ik begrijp je tranen. Iedere traan is een bewijs van jouw liefde voor mij,
en ik voel me vereerd en nederig.
Maar vergeet niet de goede dingen die we deelden.
Denk daaraan en glimlach dan.
Dat is een eer voor mij.
En als je me nodig hebt zal ik er zijn.
Sluit je ogen, adem diep en langzaam en haal mij voor de geest.
Sluit de wereld even af, en sluit je ideeën over dood af.
Geef me een kans.
Zoek naar subtiele signalen die ik je stuur.
Houd niet op trots op mij te zijn,
ik ben en blijf een vriend waar je trots op kunt zijn.

Ik ben dus nog steeds je vriend!
Houd mijn dood niet in je gedachten,
maar eer en vier mijn eeuwige leven.
Want het is eeuwig, net zoals mijn liefde voor jou.

Tot wederziens bij de regenboogbrug!

Je hebt iemand nodig,
stil en oprecht,
die als het er op aan komt,
voor je bid en voor je vecht.
Pas als je iemand hebt,
die met je lacht en met je grient,
dan pas kun je zeggen:
"Ik heb een vriend!"

(Toon Hermans)

Voor eeuwig en altijd...

En God vroeg de geest van de kat
Ben je klaar om thuis te komen?
Ja zeker, helemaal, antwoordde de dierbare ziel
En, als kat weet je dat ik heel goed in staat ben
Om voor mezelf te beslissen.

Ga je dan mee? vroeg God
Straks, antwoordde de engel met snorharen
Maar ik moet langzaam gaan
Want mijn mensenvrienden hebben het moeilijk
Want weet je, ze hebben me nodig.

Maar begrijpen ze dan niet, vroeg God
Dat je ze nooit zult verlaten?
Dat jullie zielen met elkaar verstrengeld zijn? Voor altijd?
Dat er niets wordt geschapen en niets wordt verwoest?
Het is er gewoon.....voor eeuwig en altijd.

Dat zullen ze later wel begrijpen
Antwoordde de prachtige kat
Want ik zal hun hart influisteren
Dat ik altijd bij ze ben
Ik ben er gewoon.....voor eeuwig en altijd

Sterk Zijn

Je leven lang altijd maar sterk moeten zijn
En maar denken, wat er ook gebeurt mij krijgen ze niet klein
Totdat er iets zegt stop
Dan staat de wereld op z'n kop
Je blijft maar lachen naar buiten
Maar je vindt niets leuk meer, en je hoort geen vogel meer fluiten
Veel mensen hebben plezier en lachen om je heen
Maar niets interesseert je meer, want jij voel je alleen
In die tijd heb je nergens geen zin meer in
En denk je bij jezelf, wat heeft het leven nog voor zin
Je denkt dit komt nooit meer goed
Maar er gebeuren toch weer dingen in je leven, en die geven je weer moed
Het blijft een tijd van vallen en opstaan
Maar er komt weer een tijd, dan kun je het leven weer aan
En dan moet je weer proberen flink te zijn
En door je ervaring denken, mij krijgen ze nooit meer klein
En niet te veel bij het verleden stil blijven staan en
Maar aan leuke dingen denken
Er zijn altijd weer mensen in je leven die je dat schenken

Author B. Scholten

Als ik straks oud ben, ziek en zwak
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
...... laat me gaan ......
de laatste goede daad.

Beslis dan voor mij,
en wees niet laf.
Past eigenliefde bij
de vriendschap die ik gaf,
of uitstel tot het beter past,
bij een verloren strijd?

Ik ben niet bang
tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg:
je kijkt me aan,
je noemt me bij de liefste naam
en houdt mij stevig vast.

Vandaag voor het laatst
groet ik je met mijn kattenstaart....
Wat jij liet doen
deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.

Een zwaar besluit?
- nee, huil nu niet -
Een wijs besluit dat werd gegrond
jij en ik, nog maar even,
maar we waren vrienden voor het leven.

Francien van Westering

Lijckdicht op sijne huiskat

Begraef dees’ POES! Ghehact noch worst
Moog ’t stoflijck hulsel verder leiden
In maeg en darm van wie haar vrijden
En lockten aen met graet en korst.

Begraef haer sachtkens: wilt haer staert
Haer vriendlijck langs de lendnen vouwen
Onder het claegelijck miauwen
Van iedre Poes in huis en gaerd.

Set wech haer back, set wech haer mand;
Daer was geen dier in ’t Naerdens land
So soet besnort, een spinnewiel.

Leegh blijv’ haer plaetsken bij den haert.
Haer clene lijf ontvangh’ dees aerd
En God ontvangh de clene siel.

P.C. Hooft
(1581-1647)

Afscheid van een vriend

Als twee grote ogen je vragen,
"Help me, want ik voel me niet zo fijn."
Mag je dan, terwijl je zelf voelt
Dit is het einde,
..... Egoïstisch zijn?

Als je van de dierenarts hoort,
"Dit komt niet meer goed
En hij krijgt steeds meer pijn."
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen,
..... Egoïstisch zijn?

Als twee lieve ogen,
Zich gaan sluiten voorgoed.
En je zonder hem naar huis moet, met enkel de riem
Nog in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
"Dit is het beste,
..... Ik mocht niet egoïstisch zijn."

Vele jaren was hij bij mij en bij ons
En al die fijne dagen; elke dag een feest.
En weet je:
..... Hij is niet één keer egoïstisch geweest!

Stefan Motmans, hondengeleider bij de Politie Sint-Truiden ter nagedachtenis van zijn diensthond Duc
DUC + 17 april 2002
Mechelse Herder

De brug

Breng mij op weg tot aan de brug.
Ik ben zo bang, om daar alleen te staan.
Als we daar zijn, ga dan niet direct terug,
maar wacht tot ik overga en zwaai me na,
dan voel ik me heel veilig en vertrouwd.

Breng mij weg tot aan de brug.
Ik heb geen idee hoe diep het water is.
De overkant lijkt me zo ver.
Je kunt de oever hier niet zien.
Zo ver het oog reikt, zie ik mist.
Ik twijfel aan het verder gaan.

Breng mij weg, tot aan de brug
en ga dan niet te vlug, terug.
Zwaai je mij na als ik er over ga.
Een heel klein duwtje in mijn rug,
is alles wat ik nog verlang van jou.

Dank je voor je liefde en je trouw.
Ik ga nu gauw,
want het begin is reeds in zicht:
ik voel de warmte van een licht.

Zij zijn niet waarlijk dood
Die in ons harte leven.

P.A. de Genestet

O, als ik dood zal zijn

O, als ik dood zal, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs,
Mijn bleke ogen zal ik opslaan
en ik zal niet verwonderd zijn.

En ik zal niet verwonderd zijn;
in deze liefde zal de dood
alleen een slapen, slapen gerust
een wachten op u, een wachten zijn.

J.N. Leopold

Ik haat de mensheid, want ik acht mezelf een van de besten van hen en ik weet hoe slecht ik ben.

Sam. Johnson

Stilzwijgen is het ondraaglijkste antwoord.

Chesterton

De samenleving is als een spiegel:
indien zij ons lelijk aankijkt, hebben wij ook meestal de tong uitgestoken.

G. Bomans

Dikwijls is datgene wat wij bescheidenheid noemen,
niets anders dan het verlangen tweemaal geprezen te worden.

G. Bomans

Ik wilde ...

Ik wilde
een hart zonder gevoel
een geest zonder gedachte
een mond zonder weerklank.

Ik wilde zijn
een mens
met een hart van steen
die eenzaamheid zag als een hoogste betrachting.

En ik merkte, ik was
een hart vol liefde
een geest vol verlangen
een mond vol zoete woorden
een oor hunk'rend naar een geliefde stem.

Te laat!

Ik was alleen!

S.t.H., een schoolvriendin die ik helaas uit het oog ben verloren.

Ik

Mijn hart is vol gedachten
Die ik je zou bekennen
Als ik ...
Ja, al ik "ik" niet was.

S.t.H.

Ik haast mij om alles te lachen,
uit vrees genoodzaakt te zijn erom te huilen.

Beaumarchais

Avondliedeken

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even voor het slapen gaan
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.

Of ik geen ogen heb doen schreien,
Geen weemoed op een wezen lei;
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.

En vind ik, in het huis mijns herten,
Dat ik een droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom een hoofd, dat eenzaam was ...

Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen ...

't Goed in 't eigen hert te kijken
En zo zijn ogen toe te doen.

Alice Nahon

Zwakke naturen hebben een hekel aan hen,
aan wie ze schuld hebben.
Alleen hoogstaande naturen kunnen schuld bekennen!

Wees uzelf, zei ik tot iemand,
maar hij kon niet, hij was niemand!

de Genester

Een vriend is diegene, die het eerst binnenkomt,
als de hele wereld is weggegaan ...

Lex Barbarorum

Geef mij een mes.
Ik wil deze zwarte zieke plek
uit mijn lichaam wegsnijden.

Ik heb mij langzaam overeind gezet.

Ik heb gehoord, dat ik heb gezegd
in een huiverend, donker leven:
ik erken maar een wet:
Leven.

Allen, die wegkwijnen aan een verdriet,
verraden het en dat wil ik niet.

H. Marsman

Niemand is zo diep bedroefd, als hij die te veel lacht.

Jean Paul

Al deze gedichten heb ik gevonden op het internet, op de diverse prikborden en forums.
Helaas zijn de auteurs van de meeste van deze gedichten me onbekend, zodat ik hen niet kan bedanken voor de troost die hun gedichten me geven ...
Sommige gedichten, spreuken en gezegden heb ik in de loop der jaren in een schriftje verzameld. Zij weerspiegelen mijn gevoelens van dat moment.